Min di heyata xwe de ji serokan hez nekiriye û ez ê ji wan hez nekim jî, lê li welatekî nola Kurdistanê jî bêserok û bêsiyaset nabe, vê yekê jî wek navê xwe zanim...

Ji serokan hez nakim, lê serokek heye ku gelekî jê hez dikim. Ev hezkirina min a ji vî serokî jî nîha ji berî gelek salan e ku kesî nizanîbû ew ê bibe serok. Şerdên welatê me ew anî li serê partiyekê kir serokekekî sempatîk û karîzmatîk.

Siyaseta ku ew pê re rabû ye jî heta derekê hêviyê dide mirovî, yanî bi sekina xwe, bi helwestên xwe û bi perspektîvên xwe yên siyasî... lê dîsa jî hezkirina min a ji wî, ne tenê ji ber siyaseta wî ye, ji ber ku ew hevalê min ê xortaniyê, yê kamiliyê û yê navsereyê ye. Ew heval û dostê min ê rojên teng û firehiyê ye; ew hevalê kul û keserên min, ê şahî û xweşiyê min, ê henek û giriyên min e; ew Mistefa Özçelîk e û serokê PAKê (Partîya Azadîya Kurdistanê) ye.

Ew xwediyê tradisyoneke kurd û kurdîstanî ye ku cara pêşî bi navekî kurdî li Tirkiyeyê mohra xwe li dîrokeke înkarê xistiye û ji bo azadiya gelê xwe karekî li ser asasê fedekariyê dike. Ew û hevalên xwe di siyaseta legalê ya Bakurê Kurdistanê de nimûneyeke yekem e ku bêyî pişta xwe bide tu hêz û desthilatê û bi îmkanên xwe yên şexsî siyaseteke bi şexsiyet dikin. Ew bû avakarê partiyeke bi gotina wî; ”Partiya Fedekarên Kurdistanê”. Kesên siyaseta legal kiribin baş dizanin ku gelekî zahmet e mirov bi îmkanên xwe yên şexsî siyasetê bi rê ve bibe, lê ji avabûna PAKê û heta niha, hemû endam, birêvebir û serokatiya vê partiyê bi îmkanên xwe yên şexsî vî karî dikin, loma jî ez li vê derê pir bi eşkereyî ji Mistefa Özçelîkî û hemû rêvebir û endam û terefdarên partiya wî re li çepikan dixim ku ew vê tekoşîna bi onûr û şexsiyet bi rê ve dibin.

Ew ê heta kê derê vê siyaseta xwe ya li ser asasê fedekarî û dilsoziyê bibin, nizanim. Heta ew xwediyê vê helwesta bişexsiyet bin, ez ê him qala wî û him jî ya partiya wî bikim. Ji ber ku desthilat û îqtidar qîma xwe bi siyaseteke weha naînin, ew dixwazin hemû tevgerên heyî di bin desthilata wan de be, dixwazin kontrola wan li ser hemû hereketan hebe û loma jî piştgiriya aktîvîteyên bi vî rengî nakin. Ew ên ku herroj duroj daran di devê hev de radikin jî di bin re siyaseteke li ser asasê berjewendiyan bi hev re bi rê ve dibin. Li ber çavê raya giştî dijmin û neyariyê dikin, lê di bin de hezar firildaqiyan bi hev re dikin. Ew tu carî qedir û qîmetê nadin dost û mitefîqên xwe yên sitratejîk; ew hertim ji xwe re li peya û zilaman digerin û gava hin kesayetî, yan jî partiyên weha xwedî şexsiyet jî derdikevin qada siyasetê, ew hezar terî û dûvikan pê ve dikin. Hesabên wan kesan çi dibe bile bibe, lê PAK û Mistefa Özçelîk li ser rêyeke rast in û divê ji vê siyaseta xwe tawîzê nedin.

Heger ez rojekê li siyaseta PAKê tikevim gûmanê ku ew destê xwe li ber hin desthilatan vedigirin û daxwaza îmkan û derfetên aborî dikin, ez ê dîsa li vê derê bi vê vekirîbûnê wan û siyaseta wan teşîr bikim. Heta ku ew xwediyê vê siyaseta bişexsiyet bin, hete ew ”Partiya Fedekarên Kurdistanê” bin, ez ê jî li gora îmkanên xwe qala wan bikim.

*

Serokekî din jî heye ku qedir û qîmeta wî digrim û ew jî Mesûd Barzanî ye. Min ji bo bavê xwe jî helbest û nivîs nenivîsiye, lê min ji bo vî ZATî helbest nivîsiye.

Min di pervekirineke xwe de gotibû ku vê carê jî Referandûma Serxwebûna Kurdistanê bê texîrkirin, ez ê rûpelekî kitêba xwe biçirînim û qesda wî rûpelî jî ev helbest bû:

 

Mesûd Barzanî

Gava îlan kir Qazî Mihemedê pêşewa

Komara Kurdistanê li Meydana Çarçirayê

Te çavê xwe vekir li çiyayî

Ji te re lorand dayika şîrhelal bi delalî

Hejand tu li darê dergûşê

Mizgîn gîhand wî bavê qedirbilind, ji wî çiyayî jî bilindtir

Wergirt çapiliyeke devzirav xwediyê mizgînê

Pêşmergeyekî bênavûnîşan bû

Lîrand ji dilûcan, li ser rêya rebê alemê

Azana şerîfî xwend di guhê te de

Êdî navê te di dilê me zîl da

Melodiyeke ji rengê ribabê

Fûriya bîhna qizwan û kenêrê

Li wan pal û efrazan

Rûyê me kenand wê xebera xêrê

Te yê ji zaroktiyê de rahişta darê tivingê

Çavê xwe negirta ji bo teres û mizawiran

Da pêşiya pêşmergeyên qahreman

Ji bo serxwebûn û azadiya Kurdistanê

 

Ew roj û ev roj e

Tu kelemê çavê dijmin î

Disekinî li nîvê meydanê

Halanan hildidî bi mêranî

Dihelîne cemeda li ser dilê her kurdî

Bêveger î tu li ser rêka azadiyê

Kê ji bîr kiriye berxwedana Korêya Şeqlewayê?

Te kum û koloz danîn erdê

Bi kozikê ve zincîr kir lingên xwe

Te ahd kir

Heta bi dilopa xwîna dawiyê

Qêriya tu ji kezebê, ”Yan Kurdistan, yan neman”

Olan veda li Serê Reş û Barzanê

Gazî gîhaşt heta bi Hecî Umran û Helepçeyê

Sed û heyştê hezar enfalkirî

Pênc hezar Helebçeyî

Heyşt hezar Barzanî

Rabûn ser piyê tirba xwe

Berên xwe dan rêka te

Bi hev re kirin hewara dawî:

”Me azadî divê,  me Kurdistan divê”

 

Dê bihesidin ji cenabê te

Tu yê dîsa wan bide şermê bi nefsbiçûkîya xwe

Li pişta te ye kurd bi milyonan

Keç û kurên Med û Ariyan

Tu yî xelafa Mele Mistefayî

Heta tu îlan nekî Kudistanê

Em ê pêxîla te bernedin

Heqê me jî heye wek xelk û alemê

Ev e daxwaza me ya dawiyê

Êdî îlan bike rojekê berî rojekê

Da em jî bêjin me heye dewletek

Me heye Kurdistanek

 

Em bi te bawer in bi miletî

Tu yê danegerî ji rêya wî bavî

Teva derdora Mûsil, Kerkûk û Xaneqînê

Tu yê deynî tixûb û sînorî

Îlan bikî li dinyayê

Wî navê şêrîn Kurdistanê

 

Em ê minetdarên te bin heta bi hetanî

Tu yî di dilê kurdan de xwedî cîhekî ebedî

Navê te ye pizika serê zimanî

Li deşt û bajaran, kolan bi kolan

Em ê bikin Mesûd navê wan zarokan

Me neke parî ji bo gur û keftaran

De ji kerema xwe re bîne dewletê

Em bi hev re biqîrin wî navê nazelîn

Êdî serê me di nav xelkê de bilind ke

Hemû kurd li benda te ne

Ji bo xatirê gora wî bavê delalî

Me hêvî û rica ye ji cenabê te

Îlan bike êdî,

Serxwebûna KURDISTANê

*

Û dive ciwanmêrekî din jî ji bîr nekim, ew jî Mihemedê Hecî Mahmûd e ku min ji bo wî jî çend rêz nivîsîbûn:

 

Kurdbûn çi ye?

Kurdbûn ne ciwanî û yextiyarî ye

Gopalê di destî de,

Tivinga li milî ye..

Terkkirina paş qorika yarê

Wendakirina ”kezebê” ye…

 

Vit î vala ye,

Boşboxaziya bêtaştê

Quretiyê hewante

Tewtewetiya li ber dîwaran..

Kurdbûn mêrxasî ye

Mîrekî ye

Malmezinî ye,

Ne karê sêwiyên binçengşewitî ye

 

Kurdbûn di kozikê de şer e

Halana gulîsoran e

Nîşangeha devziravê ye

Gulîjêkirina dêyekê ye

Û înada bavekî kal e

Hêsirbarandina bêûcax e,

Kurdbûn ne karê bêjiyan e

Ew hunereke ji derîadetê ye

Tarîfa wê di wêneyê (Mihemedê Hecî Mahmûd) vî ciwanmêrî de ye.

 

Têbînî: Bila kek Mistefa li qisûrê nenêre, min hîn ji bo wî helbest nenivîsiye, lê belkî roja wê jî were.